همه چیز درباره روغن ها

روغن ها از زمان های قدیم برای مبارزه با انواع آفات استفاده می گردیدند. استفاده از نفت معمولی بخصوص در مبارزه با پشه مالاریا و نیز استعمال نفت و پارافین برای مبارزه با شپشک های نباتی سابقه زیادی دارد.

روغن ها با مسدود نموده مجاری تنفسی حشرات، مانع از نفوذ اکسیژن به تراشه ها شده و بصورت فیزیکی موجب تلف شدن آفات می گردند. روغن ها همچنین بعنوان تشید کننده اثر سموم( سینرژیست) و نیز بعنوان عاملی برای جلوگیری از تبخیر سموم اهمیت دارند. ضمن آنکه این ترکیبات حلال های مناسبی برای بسیاری از سموم بوده و با جلوگیری از تبخیر و تصعید سموم به قدرت حشره کشی آنها می افزایند.  همچنین بسیاری از سموم که در آب حل نمی شوند ، بصورت محلول با انواع روغن ها به بازار عرضه می گردند.

روغن ها طیف وسیعی دارند و عموما برای مبارزه با شپشک ها، شته ها، مگس های سفید و برخی عوامل بیماری زا مانند سفیدک پودری، سفیدک داخلی و کپک خاکستری استفاده می شوند. گاهی نیز روغن ها بعنوان ماده همراه( اجونت) برای بهبود کارآیی برخی از آفت کش ها استفاده می شوند. بطور کلی روغن ها را در دفع آفات زیر بکار می برند:

1. برای سمپاشی تابستانه بر ضد شپشک آردآلود، سپردار ها و شته ها
2. برای سمپاشی زمستانه بر ضد شپشک های گیاهی ، کنه های گیاهان، تخم عده ای از حشرات و کنه ها و بعضی از لاروهای زمستانه
3. بعنوان حامل و حلال حشره کش ها
4. جهت مخلوط کردن با امولسیون بعضی از حشره کش ها مانند ترکیبات فسفره بمنظور بالا بردن اثر حشره کشی آنها

میزان و روش بکار گیری روغن ها، بسته به غلظت و درجه سولفوناسیون آنها متفاوت است. روغن های بسیار سبک خاصیت حشره کشی ندارند. برعکس در صورت استفاده از روغن های خیلی سنگین ، علاوه بر آفات ، گیاهان نیز صدمه خواهند دید.

خلوص روغن ها را از نظر وجود هیدروکربن های غیر اشباع، با درجه سولفوناسیون نشان می دهند. اگر درجه سولفوناسیون روغن ، 100 باشد ، یعنی 100% هیدروکربن های آن اشباع می باشد. بنابراین هرچه درصد سولفوناسیون روغنی از 100 کمتر باشد، میزان هیدروکربن های غیر اشباع آن بیشتر می باشد.

هیدروکربورهای اشباع نشده سبب گیاهسوزی می شوند. بخصوص اگر در فصل رویش ، روی برگ و میوه درختان پاشیده شوند.

درجه سولفوناسیون روغن ها تعیین کننده زمان مصرف آنها هم می باشد. درجه سولفوناسیون 100-85 برای سمپاشی بهاره یا تابستانه و درجه سولفوناسیون 75-65 در سمپاشی های زمستانه مصرف می گردند. همچنین هرچه غلظت ( ویسکوزیته) روغن ها بیشتر باشد ، خاصیت حشره کشی آنها بیشتر بوده و بدین ترتیب خاصیت گیاهسوزی بیشتری دارند. بدین ترتیب مرغوبیت روغن ها را با درجه خلوص و غلظت آنها می سنجند. بدین گونه که هر چقدر هیدروکربن های غیر اشباع و غلظت روغن کمتر باشد، خطر روغن برای گیاه کمتر خواهد بود.

به هنگام استفاده از روغن ها در زمستان بمنظور دفع آفات ، باید توجه داشت که درختان به حالت خواب(dormant stage) بوده و فاقد قسمت های سبز باشند.

روغن ها دارای طبقه بندی های مختلفی از نظر نوع فرمولاسیون می باشند:

1-روغن امولسیون شونده 80% که به آنها ولک هم گفته می شود که دارای حداقل 80% پارافین، 18-15%آب و امولسیفایر ، آنتی باکتری و مواد همراه دیگر ، 2%.

2- روغنئ های امولسیون شده بدون آب( مایونز) , 90% که به آنها ولک هم گفته می شود و دارای حداقل 90% پارافین، 15% امولسیفایر و مواد همراه دیگر می باشند. روغن های بدون آب بر روغن های آبدار مزیت دارند. چرا که بدلیل نداشتن آب ، دچار آلودگی های میکروبی و کپک زدگی نمی شوند. تجهیزات تولید و نگهداری آنها با مشکل خوردگی مواجه نمی شود. ضمنا برخلاف روغن های معمولی در مقابل یخ زدگی مقاوم هستند. ویژگی دیگر آنها ، سهولت ترکیب با آب برای تشکیل امولسیون و عدم نیاز به هم زدن زیاد است. مزیت مهم دیگر این نوع روغن ها (روغن های بدون آب)، اینست که برخاف نوع ولک ، بدلیل نداشتن ترکیبات افزودنی باعث گیاهسوزی نمی شوند و دز مصرف آنها نیز کمتر از دز مصرف روغن معمولی است.

باید توجه داشت که پیش از مصرف روغن ها در بهار و تاستان ، باید آبیاری کرد و زمانی که هوا خیلی گرم یا خیلی سرد است ، از استفاده از آنها باید اجتناب نمود. همچنین از اختلاط روغن با سموم گوگردی جدا خودداری شود و حداقل یک ماه بین مصرف روغن و سموم گوگردی فاصله باشد.