بیوچار چیست؟

بیوچار چیست؟

بیوچار یک ماده زیستی غنی از کربن ( 90 تا 60 % کربن)  و شبیه زغال چوب است. این ماده از سوزاندن بقایای  کشاورزی، جنگلداری، کود، زباله  و فاضلاب های شهری و صنعتی در فرآیند کنترل شده ای به نام پیرولیز ساخته می شود. فرآورده های مشترکی که در طی پیرولیز بیوچار تشکیل می شوند می توانند بعنوان منابع انرژی سبز استفاده شوند.

منابع بیوچار

محققان بر روی ساخت بیوچار از  کود حیوانی، بقایای جنگلی و کشاورزی و لجن فاضلاب استفاده کرده‌اند.

مزایا

بیوچار باعث بهبود مدیریت پسماند می شود. افزودن بیوچار به خاک باعث افزایش تولید محصول به دلیل بهبود خواص فیزیکوشیمیایی و بیولوژیکی خاک، مانند افزایش ظرفیت نگهداری آب، افزایش کیفیت آب، pH خاک و فعالیت میکروبی می شود. علاوه بر این، بیوچار می تواند به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از استفاده از کودها به دلیل نیاز کمتر به کود کمک کند؛ فناوری بیوچار با گرم کردن مواد اولیه و تبدیل محتوای کربن آنها به ساختاری پایدار که به اکسیژن واکنش نشان نمی دهد، در نهایت دی اکسید کربن موجود در جو را کاهش می دهد. کربن موجود در بیوچار در برابر تخریب مقاومت می کند و می تواند کربن را برای صدها تا هزاران سال در خاک نگه دارد. این ماده ابزاری قدرتمند و ساده برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی است. همچنین انتشار N2O و CH4 از خاک را کاهش دهد. 

قابل ذکر است برخی از بیوچارها پتانسیل بی حرکت کردن فلزات سنگین، آفت کش ها، علف کش ها و هورمون ها و جلوگیری از شستشوی نیترات را دارند.

خطرات بیوچار

بیوچار تولید شده از لجن فاضلاب (فاضلاب خانگی، شهری و صنعتی) ممکن است حاوی فلزات سنگین و یا آلاینده‌های آلی باشد که می‌تواند خاک را به آلوده کند.