آشنایی با روش رشد و نگهداری از بلوبری

پرورش بلوبری

بلوبری با نام علمی  Vaccinium spp. از خانواده  Ericaceaeنوعی گیاه چند ساله بومی آمریکای شمالی است. بوته های بلوبری با سرعت رشد آهسته تا متوسط رشد می کنند و شش سال طول می کشد تا به تولید میوه کامل  برسند. بلوبری را می توان مستقیماً در زمین و یا در گلدان کاشت. بوته های بلوبری دارای برگ های نوک تیز و مستطیلی چرمی هستند و در پاییز به رنگ قرمز درخشان در می آیند. گل‌ها در اواخر بهار به‌صورت دسته‌ای از شکوفه‌های کوچک، سفید و زنگ‌ شکل ظاهر می‌شوند که منجر به میوه ‌های خوراکی خوشمزه می‌شود که از سبز به آبی مایل به بنفش می‌رسند.

نگهداری

نور: بلوبری برای رشد و میوه دهی به آفتاب کامل یعنی در بیشتر روزها حداقل شش تا هشت ساعت نور مستقیم خورشید نیاز دارند.

خاک: بلوبری  باید در خاک بسیار اسیدی با pH خاک در محدوده 4 تا 5 رشد کند و همچنین در خاک غنی از مواد آلی و خاک های با زهکشی خوب مانند خاک شنی بهترین رشد را دارد.

آب: مطمئن شوید که گیاهان حداقل یک بار در هفته آبیاری عمیق دریافت می کنند. چون بلوبری ها ریشه کم عمقی دارند.

کود: در سال اول کود ندهید. تا زمانی که گیاهان مستقر شوند، ریشه ها به نمک حساس هستند. هنگامی که از کاشت بلوبری یک سال گذشت، می توانید تغذیه آنها را بر اساس دو شاخص اصلی شروع کنید:

زمانی که جوانه های گل برای اولین بار باز می شوند، سپس دوباره زمانی که میوه ها شروع به تشکیل می کنند. سولفات آمونیوم بصورت محلول پاشی یا خاکی استفاده شود و بسیاری از کودهای آلی مانند کودماهی، کمپوست ها یا کود دامی استفاده شود.

کاشت: بوته های بلوبری معمولا در اوایل تا اواسط بهار کاشته می شوند. محلی را انتخاب کنید که آفتاب کامل را دریافت اما از بادهای شدید محافظت کند. محل کاشت باید دارای خاکی با زهکشی خوب باشد. می توانید مقداری پیت ماس ​​را در چاله کاشت خود مخلوط کنید تا خاک سست، اسیدی و زهکشی خوبی داشته باشد.

بوته ها باید در یک ردیف حدود 1تا 5/1 متر فاصله داشته باشند. ردیف های مجاور باید بین 5/2 تا 3 متر فاصله داشته باشند تا فضای زیادی برای برداشت فراهم شود.

هرس: با هرس نگهداری به بهترین شکل خواهد بود. یک قانون خوب این است که حدود 1/3 گیاه را برای تشویق رشد جدید هرس کنید. با استفاده از قیچی باغبانی تمیز و تیز یا یک اره چوبی کوچک، شاخه های مرده، شکسته، متقاطع یا ضعیف را در جایی که به ساقه اصلی برخورد می کنند جدا کنید. هدف این است که بوته را باز کنیم تا نور بتواند به وسط برسد، بنابراین کوتاه کردن شاخه هایی که از یکدیگر عبور می کنند نیز مهم است. هرس نگهداری در سال های بعدی باید با هدف نازک کردن شاخه های قدیمی تر باشد. قدیمی‌ترین و ضخیم‌ترین شاخه‌ها را به سطح زمین برش دهید، سپس شاخه‌های پشتی را که خیلی بلند یا نازک شده‌اند هرس کنید. شاخه های قدیمی تر به رنگ خاکستری به نظر می رسند. شاخه های جدیدتر رنگ قرمز بیشتری خواهند داشت.

تکثیر: می توان با قلمه و بذر تکثیر کرد.

آفات و بیماری های رایج

بزرگترین مشکل رشد دور نگه داشتن پرندگان است.

حشراتی که باید مراقب آنها باشید عبارتند از: سپردار، کرم میوه و...

برخی از بیماری های قارچی از جمله بیماری های لکه برگی، سفیدک پودری و زنگ می باشند.

آنتراکنوز: این بیماری قارچی در هوای مرطوب به سرعت گسترش می یابد. علائم، خوشه های صورتی روشن از هاگ روی بلوبری های در حال رشد است.

بوتریتیس: قارچ دیگری که در شرایط مرطوب رشد می کند، بوتریتیس باعث چروک شدن و پوسیدگی میوه می شود.

شانکر: این بیماری از قسمت های پایینی شروع می شود. متوجه لکه‌های قرمز قرمز کوچکی خواهید شد که بزرگ می‌شوند.

سوختگی سرشاخه ها: سوختگی سرشاخه می تواند بسیار شبیه شانکر باشد. با پیشرفت بیماری سوختگی سرشاخه ها، می تواند روی طوقه، شاخه های کوچکتر و شاخه ها تأثیر بگذارد و همچنین می تواند باعث لکه بینی روی برگ شود.

همچنین معمول است که برگ های بلوبری شروع به زرد شدن می کنند. اگرچه این معمولاً نشانه کمبود آهن است، اما احتمالاً ناشی از کمبود آهن در خاک نیست. به احتمال زیاد، این علامت نشان می دهد که pH خاک خیلی بالاست و گیاهان نمی توانند به آهن موجود در خاک دسترسی پیدا کنند. اگر مشاهده کردید که برگ‌ها زرد شده‌اند، pH خاک را آزمایش کنید و در صورت لزوم تنظیمات را انجام دهید.