بهترین کودها برای گندم

در این مقاله درباره کودهای مورد استفاده در گندم ، روش ها و میزان استفاده از آنها داده می شود. با شهر گیاه همراه باشید:

به طور کلی، دو نوع اصلی گندم را می توان بر اساس فصل کاشت دسته بندی کرد: گندم بهاره و زمستانه

گندم بهاره

گندم بهاره در بهار کاشته می شود و در اواخر تابستان برداشت می شود. حتی برخی از کشاورزان آن را در ماه آبان کاشت می کنند، زیرا تا زمانی که زمین شروع به گرم شدن کند، در حالت خواب باقی می ماند. گندم بهاره یک گیاه فوق العاده مقاوم است که می تواند در برابر سرماهای بعدی بهاری که ممکن است ناگهان رخ دهد مقاوم بماند.گندم بهاره پروتئین کمتری نسبت به گندم زمستانی دارد، به همین دلیل است که از آن برای تهیه برخی از کیک ها و شیرینی ها استفاده می شود.

گندم زمستانه

گندم زمستانه را در پاییز می کارند و در تابستان برداشت می کنند. پس از شروع رشد، شاخه‌ها معمولاً در ماه‌های سرد زمستان به خواب می‌روند، قبل از اینکه در فصل بهار برای برداشت تابستانی به سرعت رشد کنند. گندم زمستانه بین 70 تا 80 درصد از کل تولید در ایالات متحده را تشکیل می دهد، این گندم دارای محتوای پروتئین بالایی است و بنابراین آرد عالی برای نان و ماکارونی خمیری محسوب می شود.

وقتی صحبت از کود برای گندم دیم می شود، ثابت شده است که کود مرغی یکی از بهترین کودها می باشد. گندم نسبت به برخی محصولات دیگر به مقدار فسفر بیشتری درخاک نیاز دارد، که دقیقاً همان چیزی است که کود مرغی می تواند ارائه دهد. با استفاده از کود مرغی به عنوان کود آلی گندم، فسفر موجود در خاک را در سطح مورد نیاز گندم خود حفظ خواهید کرد.

کود های گندم

اول از همه، قبل از اعمال هر روش کوددهی، باید وضعیت خاک مزرعه خود را از طریق آزمایش خاک نیمه سالانه یا سالانه بررسی کنید. هیچکس نمی تواند بدون در نظر گرفتن داده های آزمایش خاک، تجزیه و تحلیل بافت و تاریخچه مزرعه،  شما را در مورد روش های کوددهی راهنمایی کند. واریته های مدرن پرمحصول دارای راندمان استفاده از نیتروژن بالاتری هستند، به این معنی که آنها از نیتروژن موجود بهتر جذب و بهره برداری می کنند. با این حال، کشاورزان باید در نظر داشته باشند که عملکرد دانه و محتوای پروتئین دانه همبستگی منفی دارند. در نتیجه، کشاورزان باید زمان و مقادیر استفاده از کود نیتروژن را به بهترین شکل ممکن تنظیم کنند تا تعادل مطلوب بین آن دو حفظ شود. هنگام استفاده از کود همراه با بذر نیز، میزان مصرف نیتروژن و پتاسیم باید محدود شود تا از سمیت احتمالی بر روی گیاهچه جلوگیری شود.

به منظور تشکیل برنامه کوددهی، کشاورز باید با متخصص کشاورزی صحبت کند و موارد زیر را در نظر بگیرد:

• واریته ای که کشت خواهد شد
• بازده مورد انتظار
• ویژگی های خاک
• ماده مغذی خاک
• تاریخ کاشت
• میزان آبیاری و بارندگی

مواد مغذی مورد نیاز در مراحل مختلف رشد گندم:

همانند بسیاری از محصولات زراعی دیگر، نیتروژن و آب عوامل اصلی موثر بر عملکرد نهایی گندم هستند. با این حال، کشاورز باید در نظر داشته باشد که برای بالاترین عملکرد و بهترین کیفیت دانه، باید با یک برنامه کوددهی مناسب ، خاک حاصلخیز مورد نیاز گندم را بگونه ای که تمام مواد مغذی مختلف مورد نیاز گندم را  پوشش دهد تامین کرد.

محاسبه نیتروژن مورد نیاز گندم به شکل گیری یک برنامه کوددهی تخصصی تر در مزرعه کمک می کند. با این حال، کشاورزان معمولاً طبق تجربه قبلی یا پیروی از توصیه های منتشر شده کوددهی می کنند. معمولاً، در هر کشور یا منطقه‌ای که گندم یکی از محصولات مورد علاقه است، دولت‌ها یا مؤسسات مقادیر توصیه شده از نیتروژن مورد نیاز را منتشر می‌کنند. به طور کلی، بسته به حاصلخیزی خاک (محتوای آلی زمین)، مقدار کل نیتروژن مورد نیاز برای کوددهی بین 20 تا 120 کیلوگرم در هکتار متغیر است.

مقدار کل کود نیتروژن در گندم بهاره معمولاً حدود 20-10 درصد بیشتر از گندم زمستانه است زیرا محتوای پروتئین مطلوب دانه حدود 5/1-1 درصد بیشتر است . برعکس، برای گندم دوروم، کشاورزان می توانند توصیه های مربوط به گندم زمستانه را رعایت کنند.

مقادیر توصیه شده یا محاسبه شده کود نیتروژن کل اضافه شده به محصول را می توان در دو یا سه بارکاربرد تقسیط کرد. در حالی که استفاده در یک دوز در مزارع گندم دیم کاملاً معمول است، تجربه و شواهد علمی کارایی و عملکرد بالاتر را با تقسیم مقدار نیتروژن به دو تا سه بار استفاده در طول فصل رشد ثابت کرده است.

اولین کاربرد می تواند درست قبل یا در حین کاشت بذر باکود 0- 50-35 انجام پذیرد. زمانی که گندم به دنبال محصول سویا یا ذرت به خوبی بارور شده باشد، نیتروژن اضافی مورد نیاز برای استفاده محدود می شود. اگر مورد قبلی درست باشد، مصرف 7-4 کیلوگرم نیتروژن در هکتار می تواند کافی باشد. در خاک های شنی یا دیر کاشت، کوددهی اولیه نیتروژن می تواند افزایش یابد.

اگر کشاورز بخواهد برای اولین بار از تیوسولفات آمونیوم (12-0-26) استفاده کند، ضروری است از تماس کود با بذر اجتناب شود. به طور مشابه، خطر آسیب رساندن به دانه ها از طریق تماس آنها با مقادیر زیادی اوره (0-0-46) به خصوص در خاک های خشک وجود دارد. برای جلوگیری از این امر، در صورتی که کاربرد اوره و کاشت به طور همزمان انجام شود، می توانید مقدار اوره را کمتر از 8/1 کیلوگرم در هکتار نگه دارید یا آبیاری کنید. کشاورزان می توانند 3-2تن کود در هکتار (یا کمپوست و سایر مواد آلی)را  6-5 هفته قبل از کاشت به عنوان جایگزینی برای کودهای شیمیایی مصنوعی استفاده کنند. شخم کم عمق یا/و بارندگی یا آبیاری می تواند در آن زمان برای ترکیب آن مفید باشد.

عمق کوددهی:

اگرچه ریشه های گندم بسته به بافت زمین ممکن است تا 150 سانتیمتر طول داشته باشد. اما گسترش افقی ریشه های محصول گندم در زمین های بی شمار اغلب می تواند تا 90 سانتیمتر طول داشته باشد. در آزمایش های سنگین، محصول گندم حدود 8 درصد یا بیشتر از غذای خود را از 15 تا 22 سانتیمتی دریافت می کند. بنابراین توصیه می شود که کودهای فسفره به عمق خاک اضافه نشود. آزمایش‌های اخیر نشان داده‌اند که افزودن مطالعات در بسیاری از مناطق کشت گندم زمستانه نشان می دهد که عملکرد بهتر و کارایی مصرف نیتروژن بیشتر در زمانی که بخش عمده ای از نیتروژن در بهار در زمان سبز شدن استفاده شود، بهتر است.

علاوه بر این، کوددهی در خاک های یخ زده که احتمال ذوب شدن آنها قبل از بهار کم است، یک استراتژی کوددهی بسیار ضعیف است. خاک یخ زده اجازه نمی دهد N به داخل خاک حرکت کند، بنابراین N در هنگام ذوب برف آزاد است. تلفات بسیار زیاد نیتروژن هنگام کوددهی روی زمین یخ زده رایج است.

ممکن است از گرانول های اوره استفاده شود، اما اتلاف آمونیاک از تجزیه اوره به دلیل فعالیت اوره آز زمانی که خاک/بقایای آن مرطوب باشد، دماهای بالاتر از نقطه انجماد باشد و باد در حال وزیدن باشد، بیشترین میزان را دارد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه کود های مناسب گندم شما می توانید از برنامه غذایی گندم شهرگیاه استفاده نمایید. 

منابع:

https://www.academia.edu/62982352/Fertilizer_Phosphorus_Management_Options_for_No_Till_Dryland_Winter_Wheat.

Benbella, M. & Paulsen, G.M. 1998. Efficacy of treatment for delaying senescence of wheat leaves. II. Senescence and grain yield under field conditions. Agron. J., 90: 332-338.

Gusta, L. V., O’connor, B. J., & Lafond, G. L. (1999). Phosphorus and nitrogen effects on the freezing tolerance of Norstar winter wheat. Canadian journal of plant science, 79(2), 191-195.

Hřivna, L., Kotková, B., & Burešová, I. (2015). Effect of sulphur fertilization on yield and quality of wheat grain. Cereal Research Communications, 43(2), 344-352.

Rutter, E. B., Arnall, D. B., & Watkins, P. (2017). Evaluation of Phosphorus Fertilizer Recommendations in No-Till Winter Wheat.

Zhang, W., Liu, D., Liu, Y., Chen, X., & Zou, C. (2017). Overuse of phosphorus fertilizer reduces the grain and flour protein contents and zinc bioavailability of winter wheat (Triticum aestivum L.). Journal of Agricultural and Food Chemistry, 65(8), 1473-1482.

Franzen, D.W., 2015. Fertilizer application with small grain seed at planting. NDSU publication SF1751.

Franzen, D.W., M. McMullen and D.S. Mossett. 2008. Spring wheat and durum yield and disease responses to copper fertilization of mineral soils. Agronomy Journal 100:371-375.January 2018.